Juli 2017 Een vrouwenworkshop op het Hieros Gamos festival. Het grote veld, met de vrouwentempel met de bron en het vuur waar ieder moment gebeden wordt. En in een cirkel op dat zelfde veld, rond de tempel, de workshoptenten.  In de tent naast mij, heerlijke muziek en lekker dansen. Wij beginnen heel rustig, ik weet nog niet precies wat ik ga doen, ik trommel en zing en vertel, over de vrouwenkrachten, de vrouwelijke seksualiteit. Over het afdalen naar onze geslachtsorganen, ik benoem het hele gebied en nodig de vrouwen uit te gaan liggen en zich het gebied voor te stellen. En dan mogen ze zingen, de vrouwen zingen voor hun vulva, clitores, lippen, g-spot, de diepte van de vagina, de baarmoedermond, baarmoeder, eierstokken. De vrouwen zingen zacht en liefdevol, handen op de buik, alle aandacht naar hun vrouwelijke bekkens. En dan is het tijd om even in stilte te zijn en daarna nodig ik de vrouwen uit hun diepe vrouwelijke seksuele organen te laten klinken. Het begint rustig maar al gauw klinken er hartverscheurende kreten, huilen van zo diep, zo oud, zo waar. En andere vrouwen schrikken en bevriezen. ‘Vrouwen’ zeg ik, ‘Ja, als we onszelf en onze seksualiteit laten horen, kan daar enorm veel geluid uit komen, de pijn, het verdriet, de onmacht, alles wordt hoorbaar, te lang genegeerd, te lang niet geluisterd, te lang niet kunnen luisteren. Duizenden jaren lang en dan nu, mogen we stem geven. Het is als een een soulretrival, het terughalen van de ziel van onze zolang vergeten vrouwelijke seksualiteit’. En ik zeg: ‘Ik zou ook liever willen dat al die herrie niet uit mijn tent kwam, ik zou ook liever meteen lekker dansen… Maar vrouwen, er is zoveel pijn in de diepte van onze lichamen, als we het kunnen laten zijn, geluid mogen geven, dan zal dat zoveel ruimte geven en bovendien, als we de oerschreeuwen van onze zusters, zelf te heftig vinden, waar kunnen die dan ooit geschreeuwd worden? Waar kunnen die dan ooit hun plek krijgen?’ Ik trommel en zing en de tranen stromen over vele wangen, nu gaat de hele tent uit haar dak. En dan, als de vrouwen na deze ontlading zijn bijgekomen, dan is er ruimte ontstaan, opluchting, verzachting, liefde en licht en dan kunnen ze dansen als nooit tevoren. Hun eigen, vrouwelijke, goddelijke seksuele dans. En dan stralen ze en schitteren ze, hun gezichten open en sprankelend. Dan kan ik alleen maar dankbaar zijn voor de helende heftige herrie! Dit landen, in onze lichamen, als de kortste weg naar wereldvrede! Hier en nu!