Augustus 2019 Vrouwen spreken naar mij uit dat ze verlangen naar een vrouwencirkel.

Vaak hebben ze al eens in cirkels gezeten of zijn ze cirkels begonnen of hebben ze die bij gewoond. Maar die cirkels bestendigen niet, de vrouwen zeggen dat het dan bijvoorbeeld oppervlakkig blijft of dat het verzand in iets… Ondertussen heb ik richtlijnen opgeschreven, maar dan nog blijft het lastig, iedere vrouw en iedere cirkel is anders. Iedere cirkel vrouwen heeft haar eigen ziel en heeft iets anders nodig. Het enige wat we kunnen doen is het ‘voorleven’. De overdracht van vrouw tot vrouw, van cirkel naar cirkel, die gaat niet via het denken, via het hoofd. Die wordt over gedragen, dat gaat via ‘transitie’. Puur door mee te maken, te beleven, te ervaren, vindt de overdracht van de kennis plaats. Daar is tijd, aandacht, geduld en (ja echt) discipline voor nodig. Het blijven zitten, het bewust worden van het weg willen lopen vanuit ongemak, geraaktheid, grijpen naar afleiding om maar niet onze eigen pijn te voelen. En dan blijven zitten. Daarvoor hebben we elkaar nodig, de cirkel en dat kunnen we leren, door te ervaren.

Sifra