9 november 2016.  Het is woensdagochtend, op weg naar mijn yogaklas gebeurd er iets magisch, ik zit in een overvolle trein, in de spits, tussen Zaandam en Station Amsterdam Sloterdijk. Ik kijk naar buiten en op het industrie terrein, tussen de gebouwen door, zie ik een zwaan zwemmen, in een slootje, de zwaan spreidt haar vleugels, en zet het op een lopen, over het water rent ze, ze rent en rent, en begint dan haar vleugels uit te slaan en langzaam stijgt ze op, ik zie haar nog een heel stuk vliegen en langzaam verder stijgen. Het gaat zo snel, het is zo surrealistisch, de kracht van schoonheid, van zachtheid, van de ziel en het volgende moment zit ik weer opgepropt tussen de mensen in de trein.

Het is woensdagochtend, ik drink mijn koffie voor ik mijn yoga ga geven, ik stuur mijn liefste maanzuster een berichtje: ‘Vannacht had ik een duidelijk visioen… Dat baren van de zonnen baby’s is op een bepaald niveau waar’ de kracht van materialiseren van licht, van liefde, van het goddelijke, van energie. Direct gaat mijn telefoon, ze vraagt of ik dit schrijf naar aanleiding van het feit dat ‘hij’ gewonnen heeft. Ik weet op dat moment nog van niks en het duurt even voor het tot me doordringt dat het over Trump gaat.

Het is woensdagochtend, ‘Nou Sifra, wat een taak, nu yoga geven, met dit nieuws’ zegt een van mijn leerlingen vlak voor de yogaklas. En dan zitten we op onze matjes, op onze blokken, gekruiste benen, ogen gesloten, zo’n 20 leerlingen, mannen en vrouwen, in meditatie, in een studio in Amsterdam. En wetende dat met ons, op zoveel plekken in de wereld, mensen op ditzelfde moment hun yoga oefeningen doen, tijd nemen voor meditatie en de fysieke oefeningen. Ik nodig uit, te voelen, wat zich roert, op dit moment, in onze harten, onze buiken, onze lichamen, de adem, met het nieuws van vandaag, met de overwinning van Trump. Er klinkt een snik en nog een snik de tranen lopen over hun wangen, niet bij 1 persoon, maar bij allemaal, mannen en vrouwen, inclusief ikzelf. De wereld huilt. De rest van de les, tranen, diep verdriet, terwijl we van houding naar houding bewegen, steeds met de aandacht bij de adem, het hart, het bekken, terwijl we de zonnegroeten en de krijgershoudingen doen, laten we de tranen de vrije loop. En die tranen doen verzachten, doen smelten en dan ontstaat er ruimte, rust, ontspanning en magisch genoeg een groot gevoel van liefde, oneindige liefde, grenzeloze liefde. Als Trump en zijn aanhangers zo schaamteloos haat en afscheiding de wereld in brengen, wordt het tijd voor een krachtige tegenbeweging die net zo schaamteloos liefde en verbinding de wereld in brengt.