Mijn broer en ik

Mijn broer en ik verschillen als dag en nacht, als zon en maan, als zonsopgang en zonsondergang. Hij de super intelligente gymnasium universiteits Guy die de wereld van binnen uit een beetje beter wil maken, die bij Triodos werkt en pleegvader is van 2 kinderen die geen veilige thuissituatie hadden. Een goeie man, die ook de kracht van zijn hart begrijpt en gaat voor het vaccineren, mondkapjes en zo nodig qr.

Ik de intuïtieve, ziener, die mijn leven naast het systeem heeft opgebouwd, mijn eigen systemen heb ontwikkeld en die de wereld in weet te brengen. Zo kleinschalig en authentiek mogelijk, die misselijk wordt van woorden als massa vaccinaties, mondkapjes en qr en alle immuunsysteem verlagende opgelegde krankzinnigheid ziet als een misdaad tegen de mensheid.

Sinds 2020 zijn wij in staat om naar elkaar te blijven luisteren.

We hebben geschreeuwd, wanhopig elkaar niet begrepen, we zijn in de winter al roepend en tierend samen naakt de ijskoude zee in gerend.

‘Kijk dan broer! Hoe eng die organisaties zijn de WHO, de WEF!’

Roep ik keer op keer om hem iets te doen inzien.

‘Hoe kun je zo slecht over de mensen denken Zus! Je hebt gevaarlijke fascistische ultra rechtse ideeën! Je weet er niks van! De WEF zijn de goeien! Ze willen de wereld beter en schoner en groener maken, ze werken samen met super lieve goeie mensen van de Triodosbank. Er moet iets veranderen.’

‘Broer! Het is niet wat het lijkt!’

Roep ik. ‘De zoveelste organisaties die zogenaamd het goede voor hebben met de wereld en de mensheid maar het systeem waarin ze opereren, klopt niet. Dat wat ze zover van de mensen af bedenken, misschien uit idealisme, gaat voor heel veel lijden zorgen, zij zijn de fascistoïde idioten! Het gaat er niet om waar ze voor staan, het gaat er om dat ze te groot zijn als organisaties en te veel wereldwijde bemoeienis willen, ze ‘denken’ dat ze het voor de hele wereld weten en kunnen beslissen en zo werkt het niet. Niet links en niet rechts, waar is de stem van de indigenous, de inheemsen?’ Roep ik.

‘Maar we moeten toch ergens beginnen Zussie? Macht corrumpeert, macht maakt pervers, macht verziekt. Zo is het nu eenmaal en toch moeten we het proberen! Wat denk je slecht over de mensen!’

‘Broer! Nee! Zo werkt het niet! Die organisaties moeten de verantwoordelijkheid terug geven aan de mensen zelf, hun grond, hun lichaam, hun gemeenschap. Ik geloof juist in het goeie van de mensen, hun stralende harten, hun creativiteit! Het zijn de systemen die verziekt zijn!’

‘Ja dat geloof ik ook!’ Zegt mijn broer. ‘Maar daarom werken we van binnenuit aan verbetering er van…’

‘Ik kan niet tegen de controlerende bullshit broer…’ Zeg ik, ‘Ik trek het niet… ik geloof er niet in, het gaat ‘em niet worden op die manier. De verandering moet helemaal van onderaf, vanuit de mensen plaats vinden.’

‘Zus, mensen zijn dom en kortzichtig, ze hebben sturing en leiding nodig…’

‘Broer wat denk je slecht over de mensen…Mensen zijn liefdevol en hebben grote harten… Het zijn de systemen die hen stuk maken.’

‘Yep… het zijn de systemen…’

Zegt ie.

‘Ik houd van je broer, wat een tijden om te leven!’

‘Ik houd van je zus! Heel veel! Ik zet mijn computer aan, ik heb meetings, ik ga aan het werk, het systeem in, voor een betere wereld!’

‘Dag broer! Ik ga naar de zee! Bidden, voor die zelfde betere wereld in verbinding met het systeem van de natuur!’