26 april 2022 De woorden van de oude Hopi Elder waren luid en duidelijk. Toen hij moest gaan vechten in Europa, in de 2e wereldoorlog zei hij: ‘Nee, ik ga niet vechten, dit is niet mijn oorlog, dit is niet waarvoor ik hier ben, ik blijf hier, op mijn land. Ik blijf hier, in Hopi land, bij de Hopi mensen. Dit is de plek waar ik zorg voor dien te dragen, dit stukje aarde, de mensen hier, de dieren, de vogels, de planten, de bomen, het water, de zuurstof. Ik moet hier zijn en hier zorg dragen. Ik ga niet vechten ergens ver weg, ik ga geen strijd voeren die niet mijn strijd is.’ Vervolgens heeft hij 7 jaar gevangen gezeten, om zoals hij zelf zegt, een goed Hopi te kunnen zijn.
En die zelfde elder verteld over de tijd waarin grote veranderingen plaats gaan vinden, hij spreekt dan over de toekomst en die toekomst is nu. De eenvoud van zijn woorden is tegelijkertijd adequaat en groots. Laten we zorg dragen voor elkaar in plaats van elkaar te bevechten. Laten we onze verantwoordelijkheid nemen voor onze aarde, onze tuinen, onze omgeving. Laten we ons verbinden met onze leef omgeving en daar alles voor doen om het te verzorgen, schoon en gezond te maken of houden. Laten we hier blijven, op onze plek en onze verantwoordelijkheid nemen voor de toekomst van onze kinderen, zodat ook zij een plek hebben om te wonen, te leven, te zijn. Laten we de waarheid van de aarde, van de cycli volgen.
Meer van dit?
Lees: ‘Het vergeten weten.’
En binnenkort: ‘De geboorte van de nieuwe aarde.’