We zijn in voorbereiding voor de jaartraining.
Triggers en triggeren binnen de relatie.
Een van de belangrijkste dingen die Ronald en ik beoefenen is het ding van:
‘We houden de oorzaak bij onszelf.’
Of:
‘De ander kan nooit de oorzaak zijn van mijn gekwetstheid of pijn of woede of afsluiten etc.’
Ik ben zelf verantwoordelijk voor mijn eigen geraaktheid.
Soms doet de ander iets, een woord, een gebaar, een uitdrukking of een actie, die ons in alle staten kan brengen, die ons diep raakt.
Het kan ook wreed zijn, er kan bedrog, geweld, gemenigheidof manipulatie in het spel zijn.
Maar niets van wat er gebeurt heeft betekenis, alleen de betekenis die wij er zelf aan geven.
Wij gaan er vanuit dat dit juist gebeurt om ons iets te laten voelen. Wij gaan er vanuit, dat dit al eerder was gebeurd bij ons als kind of in ons voorouder veld of tijdens een vorig leven.
En het is nog niet geheeld, nog niet opgelost, nog niet aan gekeken. Het is weg gestopt, vergeten en ontkent en juist om die reden, krijgen we het nu weer op ons bord.
Nieuw leven, nieuwe partner, nieuw werk, nieuw huis, nieuwe jij, achtervolgd door de zelfde oude shit, de zelfde spiegel.
‘Shit! Zoveel gedaan, zoveel begrepen, zoveel verwerkt en aan gekeken en dan weer die verschrikkelijke partner die weer het zelfde laat zien. Auw! Nee, ik wil dit niet, ga weg of ik ga weg, uit mijn systeem! Oprotten!’
Dit kan voldoen maar als er nog een les voor ons in te leren is, krijgen we hem net zo lang terug tot we de les nemen.
Het is het grootste kado om met een partner deze weg te bewandelen om er samen zo instaan.
Het is een pittige klus. Als we elkaar als spiegel kunnen zien, als het ons lukt, is het dubbel en dwars de moeite waard.
Meer van dit?
Lees: ‘Het vergeten weten.’
En: ‘De geboorte van de nieuwe aarde.’