15 december 2022 De teveel vrouw, een stukje tekst wat al jaren zo nu en dan opduikt over hoe wij als vrouwen vaak genoeg, gezien en ervaren worden als ‘te veel’.
Te groots, te lawaaierig, te aanwezig, te uitbundig, te aanwezig, te uit gesproken, van alles wat maar levendig is ‘te veel’.
En velen van ons herkennen dit, een leven van ons kleiner voordoen, een beetje dommig zelfs, suffig en onbenullig. We komen er achter dat we dit doen uit angst… Uit angst om af gewezen te worden, uitgelachen te worden, niet geaccepteerd te worden en nog ouder, in de lijn van onze voormoeders, zijn we er om verstoten en vermoord. Het kan levens gevaarlijk voor ons lijken om in onze kracht te gaan staan.
De laatste maanden wordt er voor mij een ander aspect zichtbaar. Iets wat we in overweging kunnen nemen op onze weg om tevoorschijn te komen.
Namelijk: Kun jij als vrouw, jezelf dragen? Kun jij jezelf containen? Kun jij de ruimte bewaken voor jezelf?
Ben jij krachtig en gecentreerd genoeg om alle heftigheid die er door je heen wil komen te richten?
Alle razernij, woede, liefde, geluid, beweging, alle visioenen, alle lawaai en ideeën, kun je dat allemaal vanuit jou broze kwetsbare lichaam de wereld in brengen?
En wat kun je er aan doen om meer in je eigen midden te komen?
Neem je genoeg rust, tijd en stilte om jezelf keer op keer leeg te maken, op te laden, los te laten, uit te ademen?
Train je jezelf om in dat stille midden te kunnen vertoeven?
Want uiteindelijk ben jij de enige en degene die jou enorme potentieel de wereld in moet brengen.
Wat ik maar wil zeggen, het gaat er uiteindelijk om dat we zelf de taal en de manier vinden om onszelf vanuit een krachtig stil centrum, met al onze passie en woestheid onontkoombaar in te brengen.
Als we dat kunnen, dan kan niemand ons meer tegen houden. Niet meer!
Art: @starseed.codes
Meer van dit?
Lees: ‘Het vergeten weten.’
En: ‘De geboorte van de nieuwe aarde.’