12 april 2022 Ik heb er vaker over geschreven maar het wordt steeds actueler.
Het zien van allerlei verschrikkingen en accepteren dat we er niets meer aan kunnen doen dan wat we kunnen doen. Dit gebeurd op het meest intieme niveau, tussen ons en onszelf, tussen ons en onze kinderen, geliefden, vrienden en buren. En op het grootste niveau. Tussen ons en de wereld om ons heen, onze voorouders, ons collectieve maatschappelijke veld. Eindelijk vanavond een documentaire op npo (yesss mainstreammedia) over mensenhandel, misbruikte en verdwenen Nederlandse jongens en meisjes.
Ja het gebeurd allemaal onder onze neus.
Ja veel meer, veel vaker, veel erger, veel duisterder en veel dichter bij dan we willen geloven.
Luisteren, kijken en geloven.
Degenen die hun verhalen vertellen zijn niet gek, we mogen ze niet afwijzen omdat we hun waarheid niet aankunnen. Met het ontmantelen van de Voice zijn we er niet. Met het beschuldigen van ‘die paar slechte mannen’ lossen we het probleem niet op. We moeten allemaal door de mangel! Erkennen dat het er is en dan nog rustig kunnen slapen… Dat is op dit moment zo belangrijk. En zo logisch om rustig in slaap te kunnen vallen willen we ontkennen… want anders is slapen er niet meer bij… en dat is het hele ding… erkennen… er mee lopen en zitten en zijn en… toch ook… slapen…
We kunnen dit! Echt!
Art: @conexaoraiz
Meer van dit?
Lees: ‘Het vergeten weten.’
En binnenkort: ‘De geboorte van de nieuwe aarde.’