Sifra 3 sept 2019: De vrienden en vriendinnen van mijn kinderen, diegene die diagnoses krijgen of Ritalin, of die uitvallen, uit het schoolsysteem, of zich helemaal ongans blowen. Die briljante zielen, die lichtjes, die niet snappen dat ze in de materie zijn en niet snappen hoe het te doen. Zo’n jongen kwam er bij Roon over de vloer. Een vriend van zijn zoon. Hij hing aan onze lippen en vroeg honderduit. De anderen al lang aan het Gamen. Als Ronald zegt dat ie licht is en verlangt naar dat oneindige liefdeslicht, stromen de tranen over zijn wangen. Vorige week leende hij een boek over sjamanisme. Ik zeg dat ik best een ritueel voor hem wil doen maar dan moet ie niet stoned zijn. Vandaag, de scholen weer begonnen, hij gaat niet meer, kwam hij het boek terug brengen. Binnen 3 dagen had ie het uit. ‘Ben je stoned?’ vraag ik. Nee, dat is ie niet. ‘Kom maar mee dan zal ik voor je drummen en je leren trancereizen.’
De magere jongen van 18, zijn rafelige broek, zware zwarte schoenen, verwachtingsvolle blik, zit voor me…. Oef… Hij weet, hij weet! En hij is vergeten. Ik drum en zing en neem hem mee, van Oost naar Zuid, van West naar Noord. Zijn verdwaalde ziel laat zich zien, de ziel is in schock! ‘Help, waar ben ik, ik heb geen houvast, ik snap het niet, ik ben verdwaald?!?’ Ik noem zijn naam… Ik vertel hem: ‘Het is 2 sept. 2019. Je bent in een lichaam, je bent hier, op aarde, in de materie, jij lichtwezen, liefdesbrenger, je bent hier! Het is tijd om te landen! Om te zakken in dat lichaam! Via dat lichaam kun je de liefde op aarde brengen. Het is een vergissing te denken dat dat bovenlangs gaat! Zak! Daal in! Kom naar beneden! Verbind je met de stof! De modder! Je buik, je hart!’ Ik lok hem, met mijn drum, mijn lied en mijn prayer. Hij hoort me, hij begint wakker te worden! Ik vraag hem of ie weet wat ‘gronden’ is… Nooit van gehoord. Ik vertel hem als oefening, de natuur in te gaan, op blote voeten, door de duinen, naar de zee en de natuur te groeten. Als ie zijn ogen opent straalt hij! ‘Wauw! Ik voel mijn lichaam!’ En ‘Jaaaaa dat ga ik doen, daar heb ik zin in, wat zijn alle kleuren opeens helder!’ Vlak voor hij weg gaat (met het volgende boek over sjamanisme in zijn rugzak) verteld hij me nog even in welke fase de aarde op dit moment zit, als is het zijn eigen verhaal. Nu stromen mij de tranen over mijn wangen. Welkom prachtig licht! Welkom ziel! Het is tijd!