Je boek doet bij mij iets heel onverwachts. Het opent mij – niet voor de weg van tantra, seksualiteit – maar voor mijn eigen weg. Je onverzettelijke, onverbiddelijke, niets ontziende houding om jouw waarheid te vinden, te leven, te belichamen maakt mij helemaal wakker om juist dat te doen: mijn eigen waarheid te ontdekken, omarmen, leven en belichamen. Jouw weg is niet de mijne, los van het feit dat jij een vrouw bent en ik een man. Maar wat je mij met dit boek schenkt is een volledige overgave aan de weg om jezelf helemaal te zien en te zijn. Ik maak een diepe buiging voor de stroom die leven heet, die jij door je heen laat gaan, en alles, alles wat dat in de weg staat laat smelten.

De weg die je beschrijft is voor mij op het ene niveau onbegrijpelijk en onnavolgbaar en op het diepere niveau van- Zelf- sprekend. Het verslag van je reis is monomaan, er bestaat niets anders. Na de eerste twintig bladzijden dacht ik – de Stam van de Holenbeer – je bent niet hier in de 21ste eeuw, je bent totaal ergens anders. Niets over de wereld buiten je, geen vrouwenbeweging, geen maatschappelijke context. Oké, pratende hoofden, ja die taal snap ik, maar verder lijkt de wereld voor jou -en je ex-man- niet te bestaan. Voor mij onbegrijpelijk in een tijd waarin het persoonlijke juist tot politiek werd verheven. Ik las zelf in die tijd met rooie oortjes ‘De schaamte voorbij’ van Anja Meulenbelt. Jeanette was actief in de vrouwenbeweging, ikzelf stortte mij in de mannenbeweging. Niets van dit alles lijkt je pad te hebben gekruist. Op het diepere niveau is er herkenning. En ja, nooit gedacht dat dat ook zou kunnen: afdalen in je lichaam, afdalen in seks, en uiteindelijk via die weg bij de bron komen. Mijn vader zou zeggen: Gods wegen zijn ondoorgrondelijk.

 

Jouw weg staat centraal in dit boek. Toch krijg ik als mannelijke lezer zo hier en daar een inkijkje in het leven van je ex-man. Schrijnend om de seksverslaving van een mannenbroeder zo vierkant geëtaleerd te krijgen. Ja, zo gaat het met veel van ons mannen, ja zo gaat het met mij, met mijn zonen. De duistere krochten en krachten van seks, waar we zo gemakkelijk in verstrikt kunnen raken. Naar om te lezen, maar o zo waar. Er is inderdaad nog veel werk aan de winkel.

Wim