Zien en erkennen

Sifra 07-01-1022: Dus ieder heeft zijn of haar specifieke taak in deze bizarre tijd. En de mijne is dat constant overspringen en overstappen van de ene naar de andere kant. Ik voel liefde en vervulling en iedere keer opnieuw zie ik het smerige, dat wat kwaadaardig is, dat wat vernietigend, gevoelloos en ondermijnend is. Dat wat niet gezien wil, niet gevoeld wil, niet erkend wil, mijn taak is dat zien, voelen, erkennen. Keer op keer en keer op keer. Iedere keer opnieuw en iedere keer opnieuw dien ik alleen maar te zeggen: ‘Ja, ik zie het, ik voel het ik erken het, Ja het is er, het bestaat auw.’ Dat wat te ongelofelijk verschrikkelijk is, dat is er. Ik zie het en ik mag mezelf daarin zien en dat het niet alleen buiten mij bestaat maar ook in mij. Ik zou het nooit buiten mijzelf kunnen waarnemen als ik het niet ook in mij had. En dan hoef ik daar dus helemaal niets mee, ik hoef het niet te veranderen, niet op te lossen, niet weg te maken, ik hoef er alleen maar mee te zijn, ik ben het allemaal, de dader en het slachtoffer, de angst en de liefde, het licht en het donker, de aarde en de kosmos. En dan, in dat zijn, mijn hart te openen, mijn buik te openen en als een grote krachtige vrouwelijke oermoeder, alles in me op nemen, alles omringen met mijn zijn. En alles meenemen, mijn lichaam in, de materie in, de wereld in. Niet vechten maar omarmen. En dan steeds opnieuw ontdekken dat ik dat dus echt kan en dat die beweging, genoeg is en helend is en bijdraagt aan het oplossen.