Afdalen in seks en via die weg bij de bron komen

Je boek doet bij mij iets heel onverwachts. Het opent mij – niet voor de weg van tantra, seksualiteit – maar voor mijn eigen weg. Je onverzettelijke, onverbiddelijke, niets ontziende houding om jouw waarheid te vinden, te leven, te belichamen maakt mij helemaal wakker om juist dat te doen: mijn eigen waarheid te ontdekken, omarmen, leven en belichamen. Jouw weg is niet de mijne, los van het feit dat jij een vrouw bent en ik een man. Maar wat je mij met dit boek schenkt is een volledige overgave aan de weg om jezelf helemaal te zien en te zijn. Ik maak een diepe buiging voor de stroom die leven heet, die jij door je heen laat gaan, en alles, alles wat dat in de weg staat laat smelten.

De weg die je beschrijft is voor mij op het ene niveau onbegrijpelijk en onnavolgbaar en op het diepere niveau van- Zelf- sprekend. Het verslag van je reis is monomaan, er bestaat niets anders. Na de eerste twintig bladzijden dacht ik – de Stam van de Holenbeer – je bent niet hier in de 21ste eeuw, je bent totaal ergens anders. Niets over de wereld buiten je, geen vrouwenbeweging, geen maatschappelijke context. Oké, pratende hoofden, ja die taal snap ik, maar verder lijkt de wereld voor jou -en je ex-man- niet te bestaan. Voor mij onbegrijpelijk in een tijd waarin het persoonlijke juist tot politiek werd verheven. Ik las zelf in die tijd met rooie oortjes ‘De schaamte voorbij’ van Anja Meulenbelt. Jeanette was actief in de vrouwenbeweging, ikzelf stortte mij in de mannenbeweging. Niets van dit alles lijkt je pad te hebben gekruist. Op het diepere niveau is er herkenning. En ja, nooit gedacht dat dat ook zou kunnen: afdalen in je lichaam, afdalen in seks, en uiteindelijk via die weg bij de bron komen. Mijn vader zou zeggen: Gods wegen zijn ondoorgrondelijk.

Jouw weg staat centraal in dit boek. Toch krijg ik als mannelijke lezer zo hier en daar een inkijkje in het leven van je ex-man. Schrijnend om de seksverslaving van een mannenbroeder zo vierkant geëtaleerd te krijgen. Ja, zo gaat het met veel van ons mannen, ja zo gaat het met mij, met mijn zonen. De duistere krochten en krachten van seks, waar we zo gemakkelijk in verstrikt kunnen raken. Naar om te lezen, maar o zo waar. Er is inderdaad nog veel werk aan de winkel.

Wim

Mijn eigen verhaal

Wauw Sifra,

Pas op bladzijde 73 van je boek, maar ik heb het gevoel dat ik m’n eigen verhaal aan het lezen ben. Een paar weken geleden tipte T. Beekmans van de Vrouwenkrachtacademie (waar ik onlangs mee ben gestart) mij jouw boek na een verhaal dat ik haar vertelde over een aantal ervaringen die ik het afgelopen jaar meemaakte. Dus. En nu ga ik snel verder lezen. 🙂
Lieve groet,

Anouk

Wat een herkenning

Lieve Sifra, gisteren je prachtige boek uitgelezen… wat een herkenning moet dit zijn voor veel vrouwen… ook ik herken er mijn zoektocht in, van sjamanisme naar tantra en tao en wellicht nog verder, het steeds meer bevrijden van de godin…
Heel dikke kus,

Jeannette

Zo’n: Dit is het gevoel

Lieve Sifra, Ik heb de afgelopen week je boek gelezen. Ik kon niet meer stoppen met lezen en heb zó veel gehuild; de tranen bleven maar komen. Waarom precies, wist ik niet, maar ik werd diep geraakt door je verhaal en iets heel diep in mij ‘herkende’ zaken/ gevoelens. Wat een heerlijkheid! Je schrijft fantastisch en ik werd er zo gelukkig van. Zo’n ‘dit is het-gevoel’.

Lieve groeten,

Anneke

Het is tijd, ik voel het

Mooie vrouw,

Dankbaar ben ik je voor het schrijven van je boek. Voor je openheid. Hoe je jouw verhaal vertelde als was het het verhaal van ons allemaal. In oprecht zoeken en aanwezig blijvend. Pijnlijk kwetsbaar en zo inspirerend. Ik dank je diep. Het is tijd. Ik voel het.
Liefdevolle groet,

Inge